Kendimi nasıl hissettiğimi bilmiyorum. Sanırım hissizleştim artık. Bişey için mücadele etmeye, bir şeylere yön vermeye gücüm kalmadı.
İstediklerime "bir mucize daha" diyerek ulaşmak istemiyorum artık. Çünkü o mucizelerin acısı çıkıyor bir şekilde. Karma mı demeliyiz buna. Fazlasını isteyip fazlasını geri ödüyorum.
Tüm bunlar olurken inciniyorum yara alıyorum. Çünkü kalkanımı üzerime alamayacak kadar güçsüzüm.
İnsanların tavırlarından nefret ediyorum. Bulunduğum çevreden... İnsanların sürekli birbirine yazmasından, sürekli birilerini istemesinden nefret ediyorum. Ben böyle iyiyim sanırım.
Sadece düzgün biri çıksın karşıma. Huzur bulayım mutlu olayım istiyorum.
Ve hiç birşeyi aceleye getirmek istemiyorum. Herşeyi birbirine karıştırmak istemiyorum. Aksiyon macera falan bana göre değil artık.
Umarım karşıma gerçekten sevebileceğim kafa dengi biri çıkar. Bir gün...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder