Biraz geç oldu galiba. Yani alışma sürecim. Hani normalde yaşıtlarımla ya da küçüklerle çabuk kaynaşabilen bir insanım... Buna rağmen iş gibi ortamlarda yaş ortalamasının benden yüksek olması sebebiyle biraz korku biraz utangaçlık karışımı şeyler yaşıyorum.
Hani ya yanlış söylersem ne derler duygusu var ya o. Nasıl hitap edeceğimi bile bilmiyorum. Stajyerken bu durum daha kolay. Abi diyorsun geçiyor. Hani zaten kalıcı değilsin biliyorsun. Ama işe başladığında durum gerçekten korkunç. Haklarında meslekleri dışında bildiğin bişey yok. İşte ben tam 1,5 aydır bununla mücadele ediyorum.
İlk günümde yemeğe onlarla çıkıp kim olduklarına dair ipuçları yakalamaya çalışmıştım. Pek beceremedim. Adamlarla oyunlar hakkında bile konuşamadım. En fazla grafik programlarıydı konuşma... Sıkıcı...
Sonra nötr davranıp etrafı gözlemeye başladım. C. benimle hep ilgiliydi hani konuşmaya falan çalışıyordu hatta direkt yaşını falan söyledi ki rahat olayım diye. Pek işe yaradığını söyleyemeyeceğim.
Neyse asıl anlatacağım konu A.'nın tesadüfen anime izlediğini öğrenmem oldu. 15 dk da bir gelip anime muhabbeti yapmamız daha da komik :D Yumurta sormaya gelip anime konuşuyoruz. Umarım kimsenin gözüne batmaz da işimden olmam lan. Anime hayatımı kurtarırken karartmasın yani.
İzlediğim animelerin listesini tutup tutmadığımı konuştuk az önce. Tutamıyorum ben liste MAL listesini en son kim bilir ne zaman güncellemişim hep izlediğim animeler yarım gözüküyor orada. Ve 2-3 bölüm izleyip bıraktığım milyonlarca turkanime serisi...
Önerebileceğim anime olup olmadığını sorduğunda afalladım. Hayır o kadar şey izliyorum, millete anime öneremiyorum *-*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder