"Sizin işlerinizi hiç anlamıyorum.
Bu ne bu?!!
Al işte o kadar baktım ceplerine ama makineden çıktı.
Az dikkatli olsanıza!
Napcam ben bunu şimdi !" gibi şeylerden söz ediyordu.
Bu ne bu?!!
Al işte o kadar baktım ceplerine ama makineden çıktı.
Az dikkatli olsanıza!
Napcam ben bunu şimdi !" gibi şeylerden söz ediyordu.
Bahsettiği şey yıkanmış flash bellek oluyor. Üstelik içi dolu, önemli bir ton şey vardı.
Neyse efenim dedim bakayım çalışıyor mu? ÇALIŞTI. İlk biraz korkmuştum. Çünkü kadının geçmişi malum. Telefon yıkamışlığı da var kasayı süt banyosuna yatırmışlığı da.
Konuları biraz daha açmak gerekirse; vakti zamanında 12 yaşlarında ilk telefonuma kavuştuğum zamanlarda eşofman cebindeki telefonu farketmeyip makineye atmış. Çıkarttığında mis gibi yumoş dağ esintisi(bak bundan emin değilim pek) kokan bir telefonum olmuştu. O an ben ortalıklarda yokum diye babam ilk müdahaleyi yapmış fön makinesi ile kurutmaya çalışmıştı. Hastanede öğrendiğimize göre ilk yardım bilmeyen kişilerin ilk müdahaleyi yapmadan sakince 112yi aramaları gerektiğini öğrenmiştik.
Diğer olay ise ilk bilgisayarımın kasasının üzerine süt koyup "Kızım bunu içersin" derken devirmesiydi(olay yılı:2000). Sakarlığımın annemden geçtiğini de bu şekilde kanıtlamış bulunmaktayım sevgili okuyucular...
Neyse ne diyordum ben. Pek sevgili annemin değişik hijyen anlayışı bunlardan ibaret değil elbette. Ama ben bu kadarını hatırlayabildim üzgünüm.
Neyse ne diyordum ben. Pek sevgili annemin değişik hijyen anlayışı bunlardan ibaret değil elbette. Ama ben bu kadarını hatırlayabildim üzgünüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder